Klinička slika siringomijelije

Simptomi ove bolesti počinju u srednjoj životnoj dobi, a ovise o lokalizaciji šupljine i načinu širenja iste u moždini.
Može se registrirati propadanje mišića sve do atrofije, sa slabošću istih i tzv. fascikulacijama, nemogućnost razlikovanja stupnja temperature i jačine bolnog podražaja.
Ili se pak u drugom slučaju, može razvijati postupna slabost mišića sve do potpune kljenuti, uz povišen tonus mišića (oštećenje piramidnog puta).
Ponekad nastaje spuštena vjeđa, sužena zjenica i uvučeno oko u očnoj duplji (Hornerov sindrom).
Dio bolesnika najprije zamijeti opekotine kao posljedicu neprimijećenih povreda.

Smetnje počinju postupno, s trncima u šakama, postupnim propadanjem mišića šaka, podlaktica, nadlaktica i ramenog obruča. Nastaje obostrano oštećenje osjeta na rukama i prsnom košu, uz očuvan osjet iznad i ispod segmenta oštećenja.

Postupno nastaje slabost donjih udova uz povišen tonus mišića, te smetnje od strane mokraćnog mjehura (neurogeni mjehur).

Dijagnostika siringomijelije

Dijagnostika siringomijelije temelji se na kliničkoj slici (anamneza i klinički status) potpomognutom sa somatosenzornim evociranim potencijalima (SSEP). Kompjuterizirana tomografija (CT) prikazuje siringomijeličnu šupljinu tek kad je ona značajno uznapredovala. Mijelografija prikazuje smetnje provođenja kontrasta i/ili izduženo vretenasto proširenje kičmene moždine. Magnetna rezonancija (MRI) kralježnične moždine je najosjetljivija metoda u dijagnostici siringomijelije, pa čak i siringomijeličnih šupljina malih dimenzija.

www.plivazdravlje.hr