EKG - elektrokardiogram

Definicija

Elektrokardiogram je grafički zapis električnih potencijala nastalih u srcu. EKG je jedna od najstarijih dijagnostičkih metoda u kardiologiji, koja do danas ne samo da nije izgubila na važnosti (dolaskom novijih metoda), već postaje sve raširenija i praktički nezamjenjiva u dijagnostici mnogih srčanih (ali i drugih) bolesti.

Anatomija i fiziologija

Da bi razumjeli logiku EKG-a moramo biti upućeni u strukturu provodnog sustava srca i mehanizam nastanka izbijanja i provođenja električnih impulsa.

Tri komponente imaju ulogu u nastanku električnog impulsa koji se širi kroz srce:

• 1. predvodnički dio - obično u sinusnom atrijskom čvoru koji se nalazi u desnoj pretklijetci (atriju). Odavde počinje električni impuls.
• 2. provodni dio - srčane stanice s karakteristikom brzog provođenja električnog impulsa. Sastoji se od internodalnih putova (spajaju sinusno atrijski čvor s atrioventrikulskim čvorom), atrioventrikulskog čvora (električni spoj između pretklijetki i klijetki) te Hisova snopa koji se grana na lijevu i desnu granu, podražujući na taj način lijevu i desnu klijetku (ventrikul).
• 3. tkivo srčanog mišića koje se kao reakcija na putujući električni podražaj skraćuje i na taj način dovodi do srčane kontrakcije. Upravo ovaj posljednji korak (kontrakcija srčanog mišića, ali i relaksacija) stvara dovoljno velik električni potencijal koji možemo zamijetiti i registrirati vanjskim mjerenjem, odnosno EKG-om.